اهمیت چابهار از چندین محور جغرافیایی ، اقتصاد بین الملل ، اقصاد بومی ، توسعه اجتماعی و فرهنگی قابل توجه است.
بندر چابهار که تنها بندر اقیانوسی کشور است و با اجرای طرح توسعه قادر خواهد بود در میان بندرهای کشورهای منطقه به عنوان یک بندر با قابلیت های فوق العاده ( Mega Port ) فعالیت کند.
نقش چابهار در اقتصاد بین الملل به گونه ای حائز اهمیت است که این منطقه در مرکز طلایی کریدور شماره 9 اقتصاد تجارت جهانی قرار گرفته است و به شکل بارز و اثرگذاری بر کوتاه کردن زمان و قیمت تمام شده حمل کالاهای تجاری به ایفای نقش می پردازد.
اقتصادی بومی چابهار که با استفاده از صید سنتی آبزیان اقیانوسی بهره مند می شود با استفاده مناسب از شناورهای صیادی پیشرفته به جای بهره گیری حدود 185هزار تن که در سالجاری از دریا صید شده است تا ظرفیت 500هزار تن و حتی یک میلیون تن در سال نیز قدرت بهره مندی از این دریا و شناورهای صیادی منطقه را دارد.
در زمینه توسعه اجتماعی و فرهنگی چابهار نیز پتانسیل جاذبه های گردشگری با وجود بیش از 110 اثر طبیعی و تاریخی و ملی در کنار جمعیت واجد هوش و استعداد سرشار مردم بومی چابهار همگام با توسعه اقتصادی و سیاسی این منطقه نوید بخش توسعه متوازن در این نقطه استراتژیک مهین اسلامی مان است.
اقدام مهم نظام اسلامی برای تاکید بر اهمیت فوق العاده چابهار و این منطقه تصویب و ایجاد منطقه آزاد چابهار بوده که مجرای توسعه متوازن شرق کشور را توسعه هر چه مناسب تر چابهار معرفی کرده است.
سازمان منطقه آزاد چابهار پس از اینکه طی چندین سال تلاش مسوولان کشوری و استانی دوران جایابی و تثبیت خود را طی کرده است و پس از گذراندن دوران سخت مدیریت های لحظه ای که در جریان حاکمیت دولت های نهم و دهم طی 8 سال 9 بار دچار تغییر مدیرعامل و هبات مدیره شد و هر کدام از این مدیران لحظه ای و موقتی ، برنامه ها و سیاست های بعضا متضادی را ابلاغ و پیگیری می کردند که حاصل آن تخریب پروژه های اجرا شده توسط مدیران دوران تاسیس و راه اندازی این سازمان و همچنین هدر دادن بودجه ها و اعتبارات بود به گونه ای دولت یازدهم برای برآورد خسارت ناشی از مدیریت های سابق نیازمند فرصتی دو ساله است و جبران و به روزرسانی آن ها چندین برابر این زمان را نیاز دارد.
این مشکلات موجبات کم توجهی مسوولان به مردم بومی منطقه و مشکلات مبتلا به آنان بالاخص معضلات معیشتی مردم بومی که عمدتا به مسایل دریا و بندر و صید و صیادی را فراهم آورده است.
با عنایت به برنامه کلان و استراتژیک شورای عالی مناطق آزاد و ویژه اقتصادی کشور برای هریک از مناطق آزاد و اطلاق و ابلاغ توسعه ترانزیت به عنوان محور فعالیت های سازمان منطقه آزاد چابهار ، بار اصلی ترانزیت از چابهار بر دوش بندرهای تجاری چابهار و اسکله های شهید بهشتی و کلانتری این شهر بندری است.
آنچه حائز اهمیت در این باره است پیگیری و اجرای طرح توسعه بندر شهید بهشتی و افزایش ظرفیت تخلیه و بارگیری این بندر و ایجاد تسهیلات مقتضی جهت حمل و نقل کالاهای ترانزیتی از طریق بندر می باشد که ظرفیت این بندر در ایران 1404 راه به 86 میلیون تن در سال برساند.
صیادان با بهره مندی از اقیانوس و صید بالغ بر 180 هزار تن آبزیان دریایی قریب به 40 درصد صید تن ماهیان کشور را به 28 شرکت و کارخانه فرآوری تن ماهی در منطقه عمومی چابهار می فروختند.
طی دوران حاکمیت دولت های نهم و دهم تعداد 18 کارخانه مذکور تعطیل شده و پنج کارخانه نیز غیرفعال شد و تنها پنج کارخانه در حال فعالیت باقی مانده است که این کارخانه های باقیمانده نیز توان خرید این میزان تناژ صید را ندارند و در نتیجه صیادان و اکثریت مردم این خطه که به طور مستقیم و غیرمستقیم از این تنها طریق کسب درآمد مشروع محروم گشته اند با مشکل جدی تامین معیشت خانوارهای وابسته شان مواجه شده اند.
در همین نقطه است که منطقه آزاد چابهار باید به انجام وظیفه قانونی خود که کمک به مردم محروم مناطق همجوار است و هم به لحاظ بهره گیری از یک مزیت فوق العاده اقتصادی منطقه ای و بومی یعنی موضوع صید و صیادی ، با سوق دادن برخی از سرمایه گذاران به سمت ایجاد بازارهای فروش ماهی و آبزیان اقیانوسی اقدام کند.
به عبارت دیگر ' ترانسفرفیش ' ، یکی از محورهای فعالیت های ترانزیتی چابهار می تواند مطرح شود و اسکله های صیادی این منطقه با هماهنگی و هدایت سازمان منطقه آزاد چابهار قادر خواهند بود به یک ' هاب ' منطقه دریای عمان و اقیانوس هند تبدیل گردند و علاوه بر تامین نیاز کشور ، تامین کننده صید آبزیان دریایی برای بازارهای فروش محصولات شیلاتی سایر کشورها و ' ری اکسپورت ' ( صادرات مجدد ) آنها را عهده دار شوند.

محسن معین/مشاور منطقه آزاد چابهار در امور ترانزیت